+1
Flying_Polack 30 czerwca 2015 19:34
Więcej podróży stewarda na www.flyingpolack.com/pl/
Polajkujcie www.facebook.com/FlyingPolackFP by żaden nowy post Was nie ominął
Oraz oceńcie zdjęcia na Instagramie: flying_polack :)

Fabryka filmów. Słynne Los Angeles! Zdecydowanie perełka w moim czerwcowym rozkładzie lotów. Jedno tylko ograniczało moją ekscytację. Strach, że załoga zawiedzie i 49-godzinny pobyt w Kalifornii standardowo spędzi na zakupach i jedzeniu.



Kalifornia bowiem, jak większość stanów Ameryki podporządkowana jest zmotoryzowanym. Ogromne odległości, wielkie autostrady i szeroka gama sposobności by zakupy i inne aktywności robić bez wychodzenia z samochodu. To też, bez wypożyczenia auta ani rusz. A tu, wiadomo, im więcej osób tym mniejsze koszty.



Miłe zaskoczenie

Ku mojemu zaskoczeniu, na wyprawę zdecydowało się rekordowe 8 osób! Standardowo środowisko międzynarodowe. Hiszpanka Andrea, Greczynka Vasiliki, Portugalka Ana Claudia, solenizantka z Rumunii Ouna, Brazylijczyk Bruno, Argentyńczyk Gonzalo i... Sheila, czyli mulatka wychowana na w pół w Nigerii i Anglii z polskim paszportem! :D Nie omieszkałem trochę podszkolić ją z tego arcytrudnego języka, jakim jest polski. Najtrudniejszym do opanowania okazał się "sok po-ma-łan-czoły" :D



Zdecydowaliśmy się odwiedzić San Diego. Mimo, że w Los Angeles nigdy jeszcze nie byłem, to stwierdziłem, że fotę z napisem "Hollywood", przejście się po gwiazdach wygrawerowanych w chodniku, czy poplażowanie w Santa Monica, zawsze mogę zrobić innym razem. Eskapada w tak licznym gronie bowiem, może się już nie powtórzyć.



Prawie 16sto godzinny lot delikatnie mówiąc do łatwych nie należał. Naharowałem się jak pies! Aż dziw bierze, że ważący ponad pół miliona ton kolos Airbus A380 może tyle czasu spędzić w powietrzu! Wylądowaliśmy po 13.00 czasu lokalnego. Ale zamiast odpocząć, zabraliśmy się za zaaranżowanie auta i jeszcze tego samego popołudnia wybraliśmy się do Los Angeles do Parku Griffith, skąd rozpościerał się piękny widok na całe Los Angeles.



Na zachód słońca nie zdążyliśmy przez wszędobylskie korki ale i tak widoki nie zawiodły. Korki to jeden z największych problemów Kalifornii. Mimo bardzo dobrze rozwiniętej infrastruktury drogowej, stanie godzinami pośród setek innych samochodów, to standard. Samochodów tam jest po prostu zbyt dużo. Dowodzi to tylko, temu, że budowanie kolejnych dróg i autostrad nie służy upłynnieniu ruchu drogowego, a już na pewno ułatwienia życia mieszkańcom. Włodarze polskich miast! Słyszycie?!
Idealne miejsce do życia dla bogatych i... nie tylko
Kalifornia nie przywitała nas idealną pogodą, ale i tak narzekać nie mogliśmy. Klimat San Diego uznawany jest za jeden z najbardziej przyjaznych do życia. Przeciętna roczna temperatura to 20 stopni. Zimą rzadko się zdarza by termometr wskazał mniej niż 15 kresek na plusie. Latem zwykle można się rozkoszować 25-30 stopniami Celsjusza.



Łagodny klimat San Diego, jak i całej Kalifornii, powoduje, że stan ten też jest ulubionym miejscem do życia nie tylko dla bogatych ale i... dla bezdomnych. Ich ilość szacuje się na ok. 200 tysięcy. To tak jakby wszyscy mieszkańcy Torunia, czy Gliwic żyli na ulicy. I rzeczywiści, ludzie biednie odziani, żebrzący, czy buszujący w śmietnikach to częsty widok.





Niemniej jednak San Diego to bardzo przyjemne miasto. Dużo zieleni, harmonijna zabudowa, bez płotów dzielących przestrzeń miejską, szerokie plaże, fale oceanu bijące w majestatyczne skały, a na nich... lwy morskie! Dzisiątki tych ssaków grzeje się na słońcu, prycha, kaszle i wydaje bliżej niekreślone dźwięki. Obok nich setki ptaków i innych ssaków z gatunku homo turistas, cykających sobie selfie ze zwierzętami, które do ich widoku się już przyzwyczaiły.



a

Cywilizacja żyjąca w zgodzie z naturą?

Chcąc nie chcąc, również należę do gatunku homo turistas, któremu nie rzadko brakuje rozumu. Brakiem tej istotnej części naszej osobowości wykazałem się i ja. Odurzony pięknem oceanu, podchodziłem do skraju skał, o które rozbijały się fale, co raz to bliżej. Widząc to Sheila zaproponowała, czy może by nie potrzymała mi aparatu. Z wyraźnym luzem w głosie odparłem, że nie ma takiej potrzeby. W końcu trochę się już podróżowało na świecie i doświadczenie się ma. Sekunda nie mija, a ja na własnej skórze i ubraniach przekonuje się jakiej temperatury jest woda w oceanie...



Tak czy owak, piękna sprawa, zdawać by się mogło, cywilizacja żyje tu w zgodzie z naturą. Życie jednak to nie bajka, więc aż tak kolorowo, a raczej pachnąco, nie jest. Otóż grupa restauratorów i deweloperów, którzy zdecydowali się tam postawić nieruchomości zaskarżyła miasto, że... od lwów morskich śmierdzi i miasto nic z tym nie robi...



To takie amerykańskie... Postawić dom na brzegu oceanu, gdzie od zawsze wylegują się lwy morskie, i dziwić się potem, że śmierdzi. To tak jak palić papierosy, zachorować na raka płuc i pozwać do sądu firmę produkującą papierosy.



Kolejna atrakcja turystyczna - cmentarz...

A jeśli już jesteśmy przy śmierci, do której zwykle nowotwór płuc prowadzi, to zapraszam Was na... cmentarz :) Dziwna sprawa, odpowiadając na pytanie co porabiałem w San Diego, powiedzieć, że pojechałem na cmentarz, ale ten rzeczywiście wart odwiedzenia był.



Ponoć jest to jeden z najpiękniejszych narodowych cmentarzy w USA, jest miejscem spoczynku głównie żołnierzy marynarki wojennej. Cmentarz, z całym szacunkiem do tego miejsca, okazał się bardzo fotogeniczny. Równo przystrzyżona trawa, harmonijnie ustawione nagrobki, i widoki z jednej strony na śródmieście San Diego, a z drugiej na Ocean Spokojny.



Obrażaj ile wlezie!

Na koniec wybraliśmy się do historycznego centrum, które dziś opanowane jest przez najróżniejsze puby, knajpy i restauracje. Za namową Brazylijczyka Bruno, postanowiliśmy zjeść i napoić się (raczej kolejność wspomnianych czynności powinna być odwrotna) w Dick's Last Resort, gdzie obsługa ma za zadanie obrażać i żartować z klientów ile wlezie. Mi na przykład, kelner podając rękę, niepostrzeżenie psiknął wodą na moje krocze, co w rezultacie wyglądało jakbym zlał się w gacie.

a



Pobyt okupiony deficytem snu, co później przełożyło się na wyjątkowe zmęczenia podczas lotu powrotnego ale zdecydowanie było warto!


Dodaj Komentarz